خدايا !

مرا از آناني قرار نده که :

بر سر سفره ي ناداني با لقمه ي جهل ، نان ِ جهالت مي خورند و نعره ي مستانه " هر که دندان دهد نان دهد " سر مي دهند

بلکه مرا از آناني قراربده :

تا جوهر قلمم در قلب کوير بي فرهنگي ، آب و آبيار ِ ريش و ريشه هاي خشک و تشنه ي معرفت شود

تا به جاي آنکه با چنگ و" دندان " ، " نان " به نرخ روز بخورم

با آهنگي دلنواز ترانه ي علم و دانش و معرفت را اين گونه در گوششان زمزمه کنم که :

" من علمني حرفاً فقد صيرني عبداً "